ZASUSZONA RÓŻA |
Zagubiona pośród własnych pragnień, boję się, że mnie tu odnajdziesz, że będziesz wiedział czego mi brakuje i znów do ciebie to poczuję Chciałabym choć raz, być wolnym człowiekiem, nie myśleć co muszę, a czego nie mogę zniweczyć Cóż, może spokojne mam sumienie, lecz, czy człowiek marzy, by być samotnym w niebie? Czym jest radość, czym jest szczęście, gdy pół mnie, kim innym być wciąż chce Nuda za nos wodzi, energia w środku ściska i tak jedno drugie hamuje, a ja tylko żałuję... Zagubiona pośród własnych pragnień, wspomniam wczorajszy dzień Usycham jak moje róże, by przetrwać tylko, tą życia burzę Deszcz cichnie, deszcz wysycha, a ja więdnę, nie oddycham Czytam stare wiersze, nimi żyję, przez nie, nie chcę... Daj mi losie jeszcze szansę, wyczyść trudną, pogmatwaną planszę Nie chcę "gdybać" i żałować, zamykam oczy, proszę prowadź 01.07.2002
|
Newsletter |
---|
Dopisz swój e-mail, będziemy Cię powiadamiać o nowych wierszykach na stronie! |
Ostatnio dodane |
---|
Najczęściej czytane |
---|